Tekenen in Tétouan.
In de wachtkamer van de huisarts, in de vertrekhal van een vliegveld, in de tram en in de metro, in een restaurant als het eten nog niet op tafel staat, wanneer ik zit te wachten, teken ik. Maar, tot deze laatste week in Marokko, had ik er, in tegenstelling tot mijn andere werk (fotografie, video, collage), nog nooit serieus ‘werk’ van gemaakt.
Een paar jaar geleden ging ik een weekend naar Marrakech om er te filmen en te fotograferen. Ik stopte ook een schetsboekje en wat aquarelverf in mijn koffer. Het was de eerste keer dat ik tijd en moed had om mensen op straat te tekenen.
Het idee begon bij mij te borrelen om serieuzer aan de slag te gaan met mijn tekenwerk. Begin dit jaar kreeg ik die kans: op uitnodiging van Green Olive Arts, een artist residency in Tétouan, én met subsidie van het Gerbrandy Cultuurfonds, kon ik terug naar Marokko, daar waar het begonnen was, om een week lang mensen op straat te tekenen.
Ik vloog. Met een groter schetsboek en mijn mooiste aquarelverf. En oké, er mocht ook een camera mee. Een kleintje.
Mijn studio kwam vol te hangen met tekeningen. Ik deed een minicursus Marokkaans Arabisch. Zo kon ik een beetje met de mensen praten. Toestemming vragen om te tekenen of een kort stukje te filmen.
De workshop fotografie die ik op één van de kunstacademies had zullen geven, ging helaas om organisatorische redenen niet door. In plaats daarvan heb ik aan kinderen van een basisschool fotografieles gegeven. Ze mochten, na een korte uitleg, met mijn camera foto’s van elkaar maken. Met bijzondere resultaten.
Ik had contact met de internationale kunstenaars van Green Olive Arts en met kunstenaars uit de stad. We wisselden ideeën uit en, in het geval van kunstenares Mahacine Al Ahrach, letterlijk elkaars werk: zij één van mijn tekeningen, ik één van haar etsen. We hebben twee ochtenden met elkaar doorgebracht. De eerste in haar atelier aan huis, de tweede in de Medina, waar ik allerlei ambachtslieden aan het werk heb gezien: houtbewerkers, kalligrafen (in steen), tapijtmakers en leerlooiers. Mahacine en ik zijn met elkaar in contact gebleven.
De week in Marokko zal nog lang doorwerken. Ik heb ervaren hoe het voelt om in je eentje in een ander land met een andere cultuur te zijn, met andere gewoontes, een andere taal. Hoe verloren je je soms kunt voelen. En hoe fijn het is, juist dan, om contact met de mensen te hebben.
De kiem is gelegd voor een nieuw tekenproject. In deze tijd van groeiende xenofobie voel ik de noodzaak om mijn stem te laten horen. Om te laten zien: waar we ook zijn, of we nou een hoofddoek dragen of niet: wij zijn allemaal mensen.
Mijn werk in Tétouan vind je hier:
– tekeningen
– foto’s
– one minute video’s.
Veel dank aan Stichting Gerbrandy Cultuurfonds en Green Olive Arts en aan de volgende personen: Marian Bijlenga, Hiske Gerbrandy, Jeff Mc Robbie, Rachel Pearsey, Peter Herron, Tanja Verkruijsse, Rogier van der Ploeg en degenen die me gesponsord hebben door de aankoop van een kunstwerk.
www.gerbrandy-cultuurfonds.nl
www.greenolivearts.com
www.facebook.com/mahacine.alahrach
www.maartjejaquet.nl